THUIS

Wanneer kwam jij voor het eerst thuis?
16 november 1963 werd ik geboren in de rijkskweekschool voor vroedvrouwen te Rotterdam. 25 november 1963 kwam ik voor de allereerste keer in mijn leven thuis. In het babydagboek dat mijn moeder uit mijn naam schreef staat: ‘Die eerste dag thuis was een echte feestdag die we niet zullen vergeten.’
Eerlijkgezegd weet ik er niets meer van!

Komen & Gaan
wordt een reizende tentoonstelling in gemeente Het Hogeland. Ik ga persoonlijke verhalen optekenen/fotograferen van mensen die hier al hun hele leven wonen, nieuwkomers, mensen die vertrokken en mensen die hier terugkwamen. Door Corona loopt de voortgang vertraging op. Maar dat biedt tijd om een extra laag aan het project toe te voegen. Ik ben op zoek naar verhalen, anekdotes, gedachten, foto’s met het thema THUIS.
Het project Komen en Gaan is inmiddels van start! De verhalen kun je hier bekijken.

Wil je vertellen wat thuis voor jou is? Is thuis een fysieke plek of een gevoel? Wanneer kwam jij voor het eerst thuis? Raar genoeg is het dat iedereen in deze periode aan huis gekluisterd is. Maar ons ‘huiarrest’ hoeft niet beslist onderdeel van de verhalen te worden.

 * * *

Annet Eveleens

De foto waarop ik mijn vierde verjaardag vier is gemaakt in mijn ouderlijk huis in Hengelo. Daar ben ik geboren en het huis is pas sinds afgelopen februari niet meer van mijn ouders.

Maar ik was het liefste bij mijn oom en tante op Oude Roodehaan. Als het maar even kon was ik daar, van kleins af aan. Bij de paarden in het hok, koeien borstelen, eindeloos lange vlechten maken van pakjetouw en helpen met het boerenwerk. 

De foto van de boerderij heb ik zelf gemaakt tijdens een zomervakantie in de jaren 70. De pentekening is door mijn, zeer creatieve, tante gemaakt naar aanleiding van die foto.

***

Marian Cuypers

De eerste spekkersen in de tuin van mijn geboortehuis. Ze zijn heerlijk sappig en zoet. Geplukt voor jou! In een tuin waar volop fruit, groenten en bloemen groeiden. Waar eendjes, ganzen, mijn geit, konijnen en kippen een onderkomen hadden. Waar generaties voor mij beschutting in oorlogstijd vonden. Mijn thuis.

 * * *

Noor Agter

T H U I S

ik zal 11 jaar zijn geweest

zat voor het lommerrijke raam

van Nassaulaan 8

zuchtte diep

en

voelde me

volmaakt gelukkig

 * * *

Walburgis Meijers

‘Thuis, tsja thuis is een begrip waar ik verschillende associaties mee heb. Geboren op de zolder van een bollenschuur in Bakkum (Castricum) en tot mijn twaalfde vele plekken bewoond en toen in Glimmen (Groningen) terechtgekomen. Heb me er nooit fijn gevoeld tijdens de puberteit. Ik wilde terug naar Haarlem. Alleen aan zee, op de eilanden, voelde ik me thuis, vrij, wind door je haren, ruimte, rustgevende golven. Nu al 45 jaar wonend in de stad Groningen. De Stad is wel mijn thuis geworden ook omdat Schiermonnikoog niet ver weg is. Het Hogeland op fietsafstand. Ja de ruimte en rust blijft mijn thuis met als afwisseling de drukte van de Stad.’

 * * *

Henk Puts

Hier zit ik, een jaar of vijf, toekomstig reiziger, netjes poserend voor de schoolfotgraaf met een treintje waarmee ik niet mocht spelen, en net zo is het nu zo goed als verboden om gewoon in de trein te stappen, ook al voel ik me meer thuis in een trein dan thuis.

 * * *

Baukje Venema

Een innerlijk conflict dat ik heb is er een van hart en hoofd. Opgegroeid in Friesland. Ik heb mijn familiegeschiedenis, de taalklank en de weidsheid in mijn botten, zelfs mijn naam is van voor naar achteren Fries, maar wonende in Groningen. Waar mijn kinderen zijn, mijn vrienden en de gemakken van de stad. Thuis? Ik weet het niet. In mijn fotoserie over het Lauwersmeergebied plakte in Friesland en Groningen letterlijk aan elkaar. Veel makkelijker zo. Want wat ligt dat Lauwersmeer me in de weg. Een scheiding tussen mijn hart en mijn hoofd. Misschien koop ik toch maar een woonboot, om lekker op de grens te kunnen dobberen.

 * * *

Henk Bank

Wanneer kwam jij voor het eerst thuis?
‘Gek genoeg weet ik er maar weinig van… voor mijn zestiende (1978)… weinig herinneringen en zeker geen thuisgevoel. Mijn eerste bewuste herinnering aan ’thuis’ heb ik vreemd genoeg in een blijf-van-mijn-lijfhuis Valkenhorst, voormalig Moederheil in Breda… daar was mijn moeder met drie kinderen in ‘nood’ naar toe vertrokken. Mijn gehandicapte zusje (11) en ik (16) waren ook welkom. Mijn oudere broer (19) was te oud en werd opgevangen in een hotel verderop in de straat. 
Het was natuurlijk verschrikkelijk wennen… we leefden in een groep… maar toch had ik had er al snel een aantal moeders en broertjes en zusjes bij. Ik kan me goed herinneren dat ik me hier… en vooral in de tuin… echt thuis heb gevoeld. Thuis en geborgen. Omdat we voor mijn zusje moesten wachten op een ‘aangepaste’ woning hebben we er bijna een jaar gewoond. Dit is misschien ook de reden dat ik graag mensen om me heen heb, een mensen mens ben – en best moeite heb met ‘alleen’ zijn…’ 

 * * *

Françoise Repko