KIEM

‘Er is hier teveel uit de grond getrokken.’

16 augustus 2012. De aardbeving van deze dag met een magnitude van 3,6 houdt de bewoners van Huizinge nog altijd bezig. Er zijn scheuren en dikke dossiers. Er is schade, angst en boosheid. Huizinge is letterlijk uit evenwicht geraakt door de gaswinning.

Jacob Hogendorf woont al zijn hele leven in Huizinge. Als puber doet hij vakantiewerk bij de boomkwekerij van zijn familie. Hij leert er bomen enten en gewassen veredelen. Hij ontwikkelt zich van hovenier tot ondersteunend plantenecoloog aan de universiteit van Groningen. Daar onderzoekt Jacob in het laboratorium de groei van planten. Zaaien, condities registreren en tellen, meten, en weer tellen…

De aardbevingen en de gevolgen ervan hebben natuurlijk ook zijn weerslag gehad op het leven van Jacob. Bovendien is hij bezorgd om de biodiversiteit die sterk afgenomen is. Desondanks wil hij positief blijven en iets goeds doen voor de leeggetrokken aarde.
Nu hij met pensioen is legt Jacob zich toe op het herstellen van de verloren biodiversiteit. Eigenlijk doet hij nu hetzelfde soort onderzoek als tijdens zijn werkzame leven. Maar nu in ‘het echt’ en met een hoger doel. Met de poten in zijn geboortegrond onderzoekt hij de groei van inheemse wilde zaden. Het zaad dat de bloemen vormen, wordt geoogst en beschikbaar gemaakt voor iedereen. Balans en biodiversiteit teruggeven aan de bodem, is een kwestie van vermeerderen en verspreiden. Zoals Jacob het zelf zegt: ‘Ik zaai een nieuw begin.’

Om het verleden, heden en de toekomst te verbeelden als een geheel heb ik naast digitale beeden verschillende fotografische technieken gebruikt. Ik fotografeerde gedroogde bloemen op glasnegatief met een oude houten platencamera. De bloemen zijn ook met een scanner in kleur gereproduceerd. De bloemzaden heb ik gefilmd door een kaleidoscoop. Daarmee wordt de vermeerdering en verspreiding een eindeloze beweging. Precies zoals Jacob Hogendorf die beoogt.