Komen en Gaan is een serie fotoverhalen van mensen die wonen in de gemeente Het Hogeland en er nooit meer weg willen. Ook van mensen die er terugkeren, mensen die vertrekken en van nieuwkomers. De eerste expositie was te zien vanaf 17 oktober 2021 in Openluchtmuseum Het Hoogeland in Warffum. Daarna was een selectie van de verhalen te zien in De Zilverkamer te Appingedam. En een deel van de fotoverhalen keerde nog eens terug naar Openluchtmuseum Het Hoogeland.
Er is ook een boek met inmiddels 15 verhalen. Bestellen kan met een mailtje. Het boek is ook te koop in de museumwinkels van Museum Borg Verhildersum [Leens] en Openluchtmuseum Het Hoogeland [Warffum]
Komen en Gaan is een project voor, door en met de inwoners van gemeente Het Hogeland. Verhalenfotograaf Caroline Penris tekent de verhalen op en verzorgt de fotografie. Ben of ken je iemand met een verhaal dat in deze serie past? Stuur dan een berichtje.
28 mei 2021
Boekrecensie in Blad, magazine voor Groningen
Alfred van Hall
Je krijgt ‘zomaar’ een juweeltje in handen. Elke bladzijde een feest qua beeldvorming en tekst. Een uniek idee van alleskunner Caroline Penris uit Eenrum: fotografie, tekst en vormgeving in eigen hand. Van concept-idee naar waardevol eindproduct. Je kunt het bij haar bestellen en met € 4,50 verzendkosten thuisgestuurd krijgen. Of ze brengt het boek zelf! Ook te koop bij de expositie in Openluchtmuseum Het Hoogeland Warffum. Meer info op www.komenengaan.online. Tot zover de headlines! Nu de inhoud.
Het boek is het resultaat van een project voor, door en met de inwoners van de gemeente Het Hogeland. Fotoverhalen over hoe het is om hier te wonen. Dat schrijft
verhalenfotograaf Caroline Penris in de inleiding. Hoofdthema: hoe komt het dat veel mensen in dit gebied nooit een reden hadden om te verhuizen? Een leven lang in hetzelfde dorp of dezelfde omgeving. In dat geval had het boek beter ‘Blijven’ kunnen heten. Er zijn evenwel ook foto’s en verhalen van mensen, die van elders kwamen of (tijdelijk) naar elders gingen. Komen en gaan, ook binnen een dorp of leefgemeenschap.
Er zijn elf verhalen opgenomen. Alle elf even goed en geserreerd geschreven. Nooit een woord teveel, steeds rakend aan de ziel van de geportretteerde. Het zijn ‘gewone’ mensen, die door Caroline terecht tot een bijzondere status worden verheven. De zwart/wit foto’s zijn niet de geijkte platen, maar meeslepende beelden van mens, land, water en lucht (22×28 cm). Ze schragen het proza. Het ontbreken van kleur komt weldadig over. De fotograaf kantelt de werkelijkheid een beetje. Ze belicht een onverwacht aspect van het levensverhaal van de elf uitverkorenen.
Het boek verrast door zijn verstillende soberheid, gekoppeld aan empathie en interesse. Ambachtelijkheid verlengd tot een verlangen naar het verhaal van mensen, die in evenwicht met zichzelf zijn. Ze zijn vergroeid met het Hoogeland. Niet dat de elf personages geen verdriet of tegenslag hebben of hadden. Het is de manier waarop ze ermee omgaan en vrede met het leven hebben. En dat ingebed in de ruimte van hun huis en woonomgeving. Citaat van de oma van één van de geïnterviewden: ‘As je Meister toren zain, din wait je dat je thoes binnen.’
De qua originaliteit sublieme foto’s verbinden zich als vanzelf met de ingetogen teksten. Ze vormen een synergetisch geheel, een beschouwend rustpunt in een onrustige wereld. Het stopt niet met deze verzamelde beelden en woorden. Caroline Penris vult ‘Komen en gaan’ online aan met nieuwe verhalen. Een project met steeds nieuwe hoofdrolspelers. Wie wil, kan kandidaten voordragen. De verhalen zijn gebundeld in een reizende expositie. De jonge herindelingsgemeente Het Hogeland, de Kunstraad Groningen en het Scholten-Kammingafonds maakten dit mooie project mede mogelijk. Moge het nog lang doorgaan. Er is nog zoveel te vertellen!
